amir1200.123blog.ir

ماهیچه‌ها و سایر بافت‌های بدن ممکن است نتوانند به طور طبیعی کار کنند. همچنین در بدن کلیه‌ها هورمون‌هایی تولید می‌کنند که به کنترل فشار خون، تولید گلبول قرمز و حفظ سلامت و استقامت استخوان‌ها کمک می‌کنند.

کلیه‌ها از حدود یک میلیون واحد تصفیه کننده به نام نفرین تشکیل شده‌اند که هر کدام از آن‌ها دارای فیلتری به نام گلومرول و توبول هستند. نفرون‌ها عملکرد دو مرحله‌ای دارند، یعنی در یک مرحله گلومرول‌ها خون را تصفیه می‌کنند و در مرحله‌ای دیگر توبول‌ها مواد مورد نیاز خون را باز می‌گردانند و سایر مواد اضافی را دفع می‌کنند. خون درون هر نفرون جریان پیدا می‌کند و به یک شبکه‌ای از مویرگ‌های کوچک می‌رسد که به آن‌ها گلومرول می‌گویند. گلومرول‌ها مولکول‌های کوچک، مواد مازاد و مایعات را عبور می‌دهند که این مایعات بیشتر شامل آب است و این مواد وارد توبول می‌شود؛ مولکول‌های بزرگتر همچون پروتئین‌ها و سلول‌های خونی در رگ خونی باقی می‌مانند و نمی‌توانند عبور کنند.  

سنگ کلیه یک جسم سخت است که از مواد شیمیایی موجود در ادرار ساخته می‌شود. چهار نوع سنگ کلیه وجود دارد: اگزالات کلسیم، اسید اوریک، استروویت و سیستین. سنگ کلیه ممکن است با سنگ شکنی موج شوک، رحم، نفرولیتومی از راه پوست یا نفرولیتوتریپسی درمان شود. علائم شایع عبارتند از درد شدید در ناحیه کمر، خون در ادرار، حالت تهوع، استفراغ، تب و لرز، یا ادراری که بوی بد یا کدر به نظر می‌رسد.

ادرار دارای مواد زائد مختلفی است که در آن حل شده است. هنگامی که مقدار زیادی مواد زاید در مایع کم ادرار وجود دارد، کریستال‌ها شروع به تشکیل می‌کنند. کریستال‌ها عناصر دیگر را جذب می‌کنند و به هم می‌پیوندند تا جامدی را تشکیل دهند که بزرگتر شده و به سنگ بی‌انجامد، مگر اینکه با ادرار از بدن خارج شود. معمولاً این مواد شیمیایی توسط شیمیدان ارشد بدن، یعنی کلیه از ادرار دفع می‌شوند. در بیشتر افراد، داشتن مایع ادرار کافی باعث شستشوی این مواد زاید می‌شود یا سایر مواد شیمیایی موجود در ادرار از تشکیل سنگ جلوگیری می‌کند. مواد شیمیایی تشکیل‌دهنده سنگ عبارتند از کلسیم، اگزالات، اورات، سیستین، گزانتین و فسفات.

پس از تشکیل، سنگ ممکن است در کلیه باقی بماند یا از مجرای ادراری به بیرون حرکت‌کند. گاهی اوقات، سنگ‌های ریز بدون ایجاد درد زیاد از بدن در ادرار خارج می‌شوند. اما سنگ‌هایی که حرکت نمی‌کنند، ممکن است باعث درد بسیار سخت در کلیه، حالب، مثانه یا مجرای ادرار شوند. این همان چیزی است که باعث درد می‌شود. 

نشانه های سنگ کلیه چیست؟
برخی از سنگ‌های کلیه به اندازه یک دانه شن کوچک هستند. برخی دیگر به بزرگی یک سنگریزه هستند. تعداد کمی به اندازه یک توپ گلف می‌باشند! به عنوان یک قاعده کلی، هرچه سنگ بزرگتر باشد، علائم آن بیشتر قابل توجه است.

علائم می‌تواند یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:

درد شدید در دو طرف کمر
درد معده که از بین نمی‌رود
خون در ادرار
حالت تهوع یا استفراغ
تب و لر 

لایل احتمالی عبارتند از نوشیدن آب کم، ورزش (زیاد یا خیلی کم)، چاقی، جراحی کاهش وزن، یا خوردن غذای حاوی نمک یا شکر زیاد. عفونت و سابقه خانوادگی ممکن است در برخی افراد مهم باشد. خوردن بیش از حد فروکتوز با افزایش خطر ابتلا به سنگ کلیه مرتبط است. فروکتوز را می‌توان در شکر و شربت ذرت با فروکتوز بالا یافت.  

تشخیص سنگ کلیه
تشخیص سنگ کلیه با سوابق پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایشات تصویربرداری شروع می‌شود. پزشکان شما باید اندازه و شکل دقیق سنگ کلیه را بدانند. این موضوع را می‌توان با یک سی تی اسکن با وضوح بالا از کلیه‌ها به سمت مثانه یا یک عکس اشعه ایکس (به اصطلاح "اشعه ایکس "KUB) انجام داد که اندازه سنگ، نوع و موقعیت آن را نشان می‌دهد. اشعه ایکس KUB اغلب توسط جراحان برای تعیین اینکه آیا سنگ برای درمان با موج شوکن مناسب است یا خی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
دوم، پزشک شما تصمیم خواهد گرفت که چگونه سنگ شما را از بین ببرد. سلامت کلیه‌های شما با آزمایش خون و آزمایش ادرار ارزیابی می‌شود. سلامت کلی بدن و اندازه و محل سنگ باید در نظر گرفته شود.  

بیماری مزمن کلیه که به آن نارسایی مزمن کلیه گفته می‌شود، در حقیقت از بین رفتن تدریجی عملکرد کلیه است. از آنجایی‌که کلیه مواد زاید و مایعات اضافی خون را تصفیه می‌کند، چنانچه نارسایی کلیه به مرحله پیشرفته برسد، سطوح خطرناک از مایعات و الکترولیت‌ها و مواد زاید در بدن انباشته می‌شود. در مراحل اولیه بیماری مزمن کلیه، ممکن است نشانه‌های کوچکی داشته باشید اما بیشتر علائم نارسایی کلیه تا زمانی که عملکرد کلیه به طور قابل توجهی از دست نرفته باشد، خود را آشکار نمی‌کنند.

درمان نارسایی کلیه بیشتر بر ممانعت از پیشرفت آسیب به کلیه تمرکز می‌کند که به وسیله کنترل عامل به وجود آورنده آن صورت می‌گیرد و تلاش می‌شود بیماری وخیم‌تر نگردد. بیماری مزمن کلیه می‌تواند به مرحله آخر نارسایی کلیه منجر شود که بدون استفاده از فیلتر مصنوعی یا همان دیالیز ویا انجام پیوند کلیه، کشنده است. 

علائم بیماری مزمن کلیه با افزایش آسیب کلیه در طول زمان، افزایش می‌یابد. علائم این بیماری شامل موارد زیر است:

تهوع
استفراغ
از دست دادن اشتها
خستگی و ضعف
مشکلات خواب
تغییر در میزان ادرار کردن
کاهش هوشیاری مغزی
گرفتگی عضلات
تورم پا و مچ پا

 https://www.ghafaridiet.com/